Detalji predmeta

• Stanje Kolekcionarski primerak
• Kulturno dobro Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

NOVOPAZARSKI SANDŽAK Gaston Gravje

RATNO IZDANJE PRVI SVETSKI RAT

EXTRA RETKO, ORIGINALNO IZDANJE IZ 1913. GODINE

SA NAPOMENOM DA JE PRIHOD OD PRODAJE NAMENJEN RANJENICIMA - ŠTAMPANO U TOKU PRVOG SVETSKOG RATA (VELIKOG RATA)

AKCIJA RASPRODAJA KNJIGA

Nova štamparija Davidović Beograd, Dečanska ulica br. 14, 1913. godine, 61 strana, veći udžbenički format.
Ćirilica.
Knjiga nije čitana, što se može zaključiti po tome što tabaci u gornjem delu nisu rasečeni, korice nose tragove vremena, unutrašnjost čista i uredna.
Na predlistu pečat prethodnih vlasnika.

Izdanje je štampano kao separat iz Srpskog književnog glasnika, a autor je bio francuski geograf i antropolog (1886 - 1915), koji se tokom svog kratkog života, najviše bavio Srbijom i Srbima, u geografskom, antropološkom, istorijskom smislu.
Važi za jednog od najboljih poznavalaca srpske geografije i kulture među francuskim književnicima, stručnjacima i naučnicima.
Odlično je govorio srpski jezik, zbog čega nikada nije imao barijeru i mogao je lako da se kreće po Srbiji i okolnim zemljama, u cilju proučavanja predmeta svojih interesovanja.
Ova knjiga predstavlja njegov najznačajniji rad. Tu se Gravje bavio geografijom i stanovništvom ovog područja koje je u tom periodu još uvek bilo u sastavu Turske imperije.
U ovom radu, Gravje konstatuje da je stanovništvo na teritoriji Novopazarskog sandžaka iste rase izuzev Peštera i Rožaja, kao i to da je etničko jedinstvo veoma važno u svakoj balkanskoj zemlji, naglašavajući da je 'to stanovništvo (je) srpske krvi, tipa i jezika, ali se deli, onako kao i Bosna, samo bez katolika, na dva vrlo odsečena elementa: s jedne strane muslimani, a s druge pravoslavni hrišćani. Jedni se nazivaju Turci, a drugi Srbi: jedni vele da govore ’bošnjački’, a drugi ’srpski’. Ono što po ispitivanju odmah pada u oči to je, da je najveći deo zemljišta, naročito zapad, zauzet pravoslavnim elementom čistim od svake mešavine, dok je muslimansko stanovništvo rasejano u ostrvca više ili manje velika, najčešće mešovitog tipa i najviše u susedstvu granice sa Srbijom i Crnom Gorom'. Gravje dalje zaključuje da se broj muslimana u Novopazarskom sandžaku veoma brzo povećavao u drugoj polovini XIX veka, posebno posle Berlinskog kongresa 1878. godine.
Broj pravoslavnih se istovremeno smanjivao, kako zbog pojačane islamizacije, tako i zbog napuštanja ovog područja i odlaska u Srbiju. (...)

U opisu korišćeni podaci sa interneta.

# 08