Detalji predmeta

• Stanje Nekorišćeno

Cena knjige bitno smanjena
Povez: tvrd
Strana 231
Esejističko promišljanje o klasicima srpske književnosti, kod Milisava Savića se odvija u nekoliko nivoa, a svaki je određen nekom od njegovih životnih determinanti.

Najpre, izvežbanim okom dugogodišnjeg urednika, Savić prepoznaje dobru i uzbudljivu priču, koja pretrajava vreme i još uvek može ubrzati puls modernog, vremenom distanciranog čitaoca. Kao istoričar književnosti, Savić precizno uočava iskorake u nove, moderne poetičke postulat estarijih pisaca, u kojima se anticipira sve što dolazi i traje i u savremenoj književnosti.

Najzad, i najdragocenije: Savić je pisac koji piše o piscima. To je uzbudljivo susretanje sa književnim precima (od Podrugovića, StarcaMilije, DespotaStefana, Vuka Karadžića, Sterije, Prote Mateje, Nićifora Ninkovića, Zanovića, Stefana Mitrova Ljubiše, Miljanova, Njegoša, Laze Kostića, Ljube Nenadovića, Laze Lazarevića, Kočića, Bore Stankovića, Grigorija Božovića, Nastasijevića, Rastka i VeljkaPetrovića, Meše Selimovića, Crnjanskog, Andrića). Najintrigantnije je kada pisac otvara vrata stvaralačke radionice drugih pisaca, skrivnice njihovih umetničkih postupka, razodevajući njihove namere, tumačeći implicitna, neizgovorena uporišta, veze i saglasja sa proživljenim i željenim.

A iznad svega, pisac je jedini koji sa sigurnošću može potvrditi da postoje naše, a večne priče, od kojih je i sam učio kako se pripoveda i koje ostaju zalog kulturnog, jezičkog i književnog trajanja našeg etnosa.

Dr Ana Stišović Milovanović