Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Topaz, Marsel Panjol
autor knjiga
u slavu mog oca
vreme tajni
zamak moje majke
Marsel Panjol

Članak
Razgovor

Latinica
Čitaj
Uredi
Uredi izvor
Istorija
Marsel Panjol
Marcel Pagnol 1931.jpg
Datum rođenja 28. februar 1895.
Mesto rođenja Obanj
Datum smrti 18. april 1974. (79 god.)
Mesto smrti Pariz
Veb-sajt

Marsel Panjol
Marsel Panjol (28. februar 1895 – 18. april 1974. godine) je bio francuski književnik, dramaturg i filmski reditelj. 1946. godine je postao prvi režiser izabran u sastav Francuske akademije. Iako je njegov rad manje popularan nego što je bio ranije, Panjol se ipak smarta jednim od najvećih francuskih pisaca 20. veka i izuzetan je po tome što je uspeo u mnogim književnim žanrovima—memoarima, romanu, drami i filmu.

Detinjstvo
Marsel Panjol je rođen 28. februara 1895. godine u gradu Obanj, Ušće Rone, u južnoj Francuskoj u blizini Marseja, kao najstariji sin učitelja Žozefa PanjolaA i krojačice Avgustine Lanso. Marsel Panjol je odrastao u Marseju sa mlađom braćom Polom i Reneom, i mlađom sestrom Žermenom.

Školske godine
U julu 1904. godine porodica je iznajmila Bastide Neuve, kuću u uspavanom provansalskom selu La Treille, za vreme letnjeg raspusta, prvog od mnogih provedenih u brdskom području između Obanja i Marseja. O[1]tprilike u isto vreme, Avgustinino zdravlje, koje nikada nije bilo robusno, je počelo primetno da se pogoršava i 16. juna 1910. godine preminula je od upale pluća ("mal de poitrine") u dobi od 36. godina. Žozefa se ponovo oženio 1912. godine.

1913. godine, u dobu od 18 godina, Marsel je dobio bečelor dilpomu u oblasti filozofije[2] i počeo da studira književnost na univerzitetu u Eks an Provans. Kada je izbio Prvi svetski rat, pozvan je u pešadiju u Nici , ali je u januaru 1915. godine otpušten zbog slabe konstitucije ("faiblesse de constitution"). 2. marta 1916. godine oženio je Simon Kolin u Marseju, a u novembru diplomirao engleski. Potom je postao nastavnik engleskog jezika, predajući na različitim lokalnim fakultetima i u Marseju.

Karijera
Vreme u Parizu
1922. godine se preselio u Pariz, gde je predavao engleski do 1927. godine, kada je odlučio da posveti život pisanju drama. Tokom tog vremena, pripadao je grupi mladih pisaca i u saradnji sa jednim od njih, Polom Nevua , napisao je komad, Trgovci slavom, koji je završen 1924. godine. Nakon toga, 1928. godine, je sledio Topaz, satira zasnovana na ambiciji. U Parizu se zbog nostalgije vratio svojim provansalskim korenima, što je predstavljalo osnovu za njegov komad, Marije, koji je kasnije postao njegov prvi rad koji je adaptiran u film 1931. godine.

Rastavljen od Simon Kolin od 1926. godine (iako se nisu razveli do 1941. godine), započeo je vezu sa mladom engleskom plesačicom Kiti Marfi: njihov sin, Žak Panjol, rođen je 24. septembra 1930. godine. (Žak je kasnije postao asistent svom ocu, a potom i snimatelj za televizijsku stanicu France 3 Marseille.)

Filmska karijera
1926. godine, tokom posete Londonu, Panjol je prisustvovao prikazivanju jednog od prvih zvučnih filmova i bio toliko impresioniran da je odlučio da usmeri svoje napore na film. Kontaktirao je Paramount Picture studije i predložio adaptiranje svoje predstave Marije u film. Film je režirao Aleksandar Korda i završen je 10. oktobra 1931. godine.[2] To je postao jedan od prvih uspešnih zvučnih filmova na francuskom jeziku.

1932. godine Panjol je osnovao sopstveni filmski studio u selu nedaleko od Marseja.[2] Tokom naredne decenije Panjol je producirao sopstvene filmove, uzimajući mnoge različite uloge u proizvodnji filma – finansijer, reditelj, scenarista, direktor studija i prevodilac skripta na stranom jeziku – i angažujući najveće francuske glumce tog vremena. 4. aprila 1946. godine Panjol je izabran za člana Francuske akademije, zauzimajući svoje mesto u martu 1947. godine, prvi režiser kome je pripala ova čast.

Teme Panjolovih filmova
U svojim filmovima, Panjol prenosi svje talente u pisanju drame na veliki ekran. Njegov uređivački stil je rezervisan, stavljajući akcenat na sadržaj slike. Kao vizuelnu prirodnjak, Panjol se oslanja na film kao umetnost, da prenese dublje značenje, a ne samo kao sredstvo za pričanje priče. Panjol je takođe pažljivo odabirao glumce koje je zapošljavao, angažujući lokalne glumce za svoje filmovime, kako bi naglasio njihove jedinstvene akcente i kulturu. Kao i njegove predstave, Panjolovi filmovi naglašavaju dijalog i muzikalnost. Teme mnogih Panjolovih filmova se vrte oko stalnog posmatranja društvenih rituala. Koristeći naizmenično simbole i ciklične uloge likova, kao i ponosni očevi i buntovnička deca, Panjol osvetljava provincijski život niže klase. Uočljivo, Panjol često poredi žene i zemlju, pokazujući kako može biti jalova ili plodna. Pre svega, Panjol koristi sve ovo da bi ilustrovao značaj ljudskih odnosa i njihove obnove.

Kao romanopisac
1945. godine Panjol se ponovo oženio, sa glumicom Žaklinom Panjol. Imali su dvoje dece, Frederika (rod. 1946) i Estel (rod. 1949). Estela je umrla u dobi od dve godine. Panjol je bio toliko očajan da je pobegao sa juga i vratio se da živi u Parizu. Ponovo je počeo da piše drame, ali nakon što je njegova sledeća predstava loše primljena, odlučio je da ponovo promeni posao i počeo da piše seriju autobiografskih romana – Suveniri detinjstva – zasnovanih na njegovim dečijim iskustvima.

1957. godine, prva dva romana u seriji, Slava mog oca i Zamak moje majke su objavljeni i odmah priznati.

Smrt
Marsel Panjol je umro u Parizu, 18. aprila 1974. godine .Sahranjen je u Marseju na groblju La Treille, pored majke, oca, braće i supruge..