Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Odlično očuvano, eglogues, Maison de la poesie, nord / pas de calais

Miodrag Pavlović
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Miodrag Pavlović (lekar).

Ovaj članak sadrži spisak literature (papirne izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci).
Miodrag Pavlović
Miodrag Pavlović 04.jpg
Miodrag Pavlović
Datum rođenja 28. novembar 1928.
Mesto rođenja Novi Sad
Kraljevina SHS
Datum smrti 17. avgust 2014. (85 god.)
Mesto smrti Tutlingen
Nemačka
Škola Univerzitet u Beogradu
Miodrag Pavlović (Novi Sad, 28. novembar 1928 — Tutlingen, 17. avgust 2014) bio je srpski književnik, pesnik i esejista, akademik SANU i dugogodišnji urednik Prosvete. Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu, u kojem je bio i član osnivač.


Sadržaj
1 Biografija
2 Najznačajnija dela
3 Nagrade
4 Legat Miodraga Pavlovića
5 Dela (bibliografija)
5.1 Poezija
5.2 Proza
5.3 Eseji
5.4 Drame
5.5 Putopisi
5.6 Antologije
5.7 Predgovori
5.8 Knjige o poeziji Miodraga Pavlovića
5.9 Temati u časopisima posvećeni kritičko-teorijskom radu Miodraga Pavlovića
6 Vidi još
7 Reference
8 Spoljašnje veze
Biografija
Rođen je 1928. u Novom Sadu. Osnovnu i srednju školu je završio u Beogradu, kao i Medicinski fakultet koji je studirao u periodu 1947-1954. On je pesnik, pripovedač, esejista, dramski pisac, prevodilac i antologičar.[1] 1952. je objavio svoju prvu zbirku pesama pod nazivom „87 pesama”. Ova zbirka pesama se smatra prekretnicom u novijoj srpskoj poeziji i ona je u potpunosti opredelila dalji životni put Miodraga Pavlovića. Nakon njegove znamenite knjige „87 pesama”, koja je, nasuprot socrealizmu, proklamovala neonadrealistički protest, Pavlović je, onda kada je to bila ideološko-politička jeres, posegao za revalorizacijom naše nepravedno zapostavljene pesničke prošlosti. Miodrag Pavlović je u duhovnom sazvučju balkanske tradicije i živog preplitanja mitskih i istorijskih nanosa ustanovio nov tip srpskog pesništva.


Miodrag Pavlović i Peter Urban bili su dugogodišnji prijatelji
Imao je vodeće mesto u modernoj srpskoj poeziji počev od već kultne knjige „87 pesma” čije je objavljivanje 1952. označilo definitivni raskid njega i njegove generacije sa nametnutim dogmama, estetskim i ideološkim, u stvaralaštvu. Izvanredan znalac srpske i evropske poezije, sjajan esejista. Jedan od najuticajnijih pesnika poleratne srpske književnosti. Njegova poezija i eseji su objavljeni na svim evropskim jezicima i nekoliko orijentalnih jezika. Njegova dela su naročito prevođena na nemački jezik i vrlo visoko ocenjivana u najuglednijim nemačkim listovima, čemu je znatno doprineo nemački prevodilac Peter Urban, Pavlovićev dugogodišnji prijatelj. Zastupljen je u prvoj antologiji moderne srpske poezije na nemačkom jeziku koja je izašla 2004. godine. Ova antologija se zove „Pesma pomera brda” prema jednom stihu Miodraga Pavlovića, antologija sadrži 260 pesama od 82 pesnika. 1960. je postao dramaturg u Narodnom pozorištu u Beogradu. Radio je 12 godina kao urednik u izdavačkom preduzeću „Prosveta”.

Bio je jedan od akademika koji su potpisali Apel protiv rata, ovaj apel je objavljen 18. novembra 1991. Bio je i jedan od izvršilaca poslednje volje Isidore Sekulić.

Umro je u Tutlingenu 17. avgusta 2014. godine, gde je živeo sa suprugom Marlenom, sa kojom je imao ćerke Kristinu i Jasminu. [2]

Najznačajnija dela
Među najznačajnija njegova dela spadaju zbirke poezije „87 pesama” (1952), „Stub sećanja” (1953), „Hododarje” (1971), „Ulazak u Kremonu” (1989), „Kosmologija profanata” (1990), „S Hristom netremice” (2001), romani „Drugi dolazak” (2000), „Afroditina uvala” itd. Napisao je više knjiga eseja. Sastavio je nekoliko antologija poezije, među njima se posebno ističe „Antologija srpskog pesništva od XIII do XX veka” (1964, a potom veliki broj izdanja). Ova antologija je ponovo vratila na poetsku scenu neke zaboravljene pisce kao što je na primer Milica Stojadinović Srpkinja.

Nagrade

Deo nagrada Miodraga Pavlovića, zbirka Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”
Dobio je Evropsku nagradu za poeziju[3] nemačkog grada Minstera, 2003. godine, za zbirku poezije „Ulazak u Kremonu” (na nemački je preveo Peter Urban). Nagradu „Kruna despota Stefana Lazarevića” dobio je 2001., a nagradu ”Ramonda Serbica” 1995. godine.. 1992. godine mu je uručena Nagrada Todor Manojlović za moderni umetnički senzibilitet koju dodeljuje Fond „Todor Manojlović”. Nagrada „Desanka Maksimović” za 1996. godinu. Disova nagrada 1996. (u okviru manifestacije „Disovo proleće”). Nagrada „Odzivi Filipu Višnjiću” za rodoljubivo pesništvo. Priznanje „Stefan Prvovenčani” koje dodeljuju Raške duhovne svečanosti, 2003. Dobitnik je Evropske nagrade za poeziju Književne opštine Vršac (KOV). Vukova nagrada 1998. Pesničko priznanje „Žička hrisovulja” 1994. Nagrada Branko Miljković 1978. godine za knjigu „Vidovnica”. Zmajeva nagrada 1969. za delo „Velika Skitija” I veliki broj drugih nagrada i priznanja koje ovde nisu nabrojane. 2008. godine dobio je nagradu Izviiskra Njegoševa za roman Besovski vrtlozi i pesničke knjige Život u jaruzi i Rajske izreke ali i za celokupno književno delo. 2008 dobija Orden Svetog Save od Mitropolita crnogorsko-primorski G. Amfilohija, u ime Njegove Svetosti Patrijarha Srpskog G. Pavla.[1]

Miodrag Pavlović je redovni član Evropske akademije za poeziju. Dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 1978, a redovni član 1985. godine.

Povremeno boravi u Nemačkoj, gde je 2012. godine dobio međunarodnu „Petrarkinu nagradu”.[4]

Legat Miodraga Pavlovića
Detaljnije: Legat Miodraga Pavlovića

Deo spomen sobe i biblioteka Miodraga Pavlovića u Muzeju srpske književnosti na Banjici
Miodrag Pavlović je još za života počeo da formira svoj legat u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu, u kome je bio i član osnivač. Nakon njegove smrti, zvanično su ga formirale supruga Marlena i ćerka Kristina Pavlović, te Udruženju poklonile njegovu celokupnu biblioteku, kao i značajan deo nameštaja i predmeta iz Pavlovićevog stana, brojne lične predmete i drugo.

Dela (bibliografija)
Poezija
87 pesama, Novo pokolenje, Beograd, 1952.
Stub sećanja, Novo pokolenje, Beograd, 1953.
Oktave, Nolit, Beograd, 1957.
Mleko iskoni, Prosveta, Beograd, 1963.
87 pesama (izbor poezije), Nolit, Beograd, 1963.
Velika Skitija, Svjetlost, Sarajevo, 1969.
Nova Skitija, izd. časopisa "Književnost", Beograd, 1970.
Hododarje, Nolit, Beograd, 1971.
Svetli i tamni praznici, Matica srpska, Novi Sad, 1971.
Velika Skitija i druge pesme (izabrane i nove pesme), SKZ, Beograd, 1972.
Zavetine, Rad, Beograd, 1976.
Karike, Svetlost, Kragujevac, 1977.
Pevanja na Viru, Slovo ljubve, Beograd, 1977.
Bekstva po Srbiji, Slovo ljubve, Beograd, 1979.
87 pesama, Dečje novine, Gornji Milanovac, 1979 (treće izdanje).
Izabrane pesme, Rad, Beograd, 1979.
Vidovnica, Narodna knjiga, Beograd, 1979.
Poezija I i Poezija II, u okviru Izabranih dela Miodraga Pavlovića, "Vuk Karadžić", Beograd, 1981.
Divno čudo, Nolit, Beograd, 1982.
Zlatna zavada, Gradina, Niš, 1982.
Sledstvo, SKZ, Beograd, 1985.
Poezija, Prosveta, Beograd, 1986.
Svetogorski dani i noći, Jedinstvo, Priština, 1987.
Odbrana našeg grada, Smederevska pesnička jesen, Naš glas, Smederevo, 1989.
Ulazak u Kremonu, Nolit, Beograd, 1989.
Knjiga staroslovna, SKZ, Beograd, 1989; 1991 (drugo izdanje).
Bezazlenstva, Milić Rakić, Valjevo, 1989.
On, Bratstvo-jedinstvo, Novi Sad, 1989.
Divno čudo, NIRO "Književne novine" , Beograd, 1989 (drugo izdanje).
Cosmologia profanata, Grafos, Beograd, 1990.
Esej o čoveku, KOV, Vršac, 1992.
Pesme o detinjstvu i ratovima, SKZ, Beograd, 1992.
Knjiga horizonta, Prosveta, Beograd, 1993.
Nebo u pećini, Krajinski književni krug, Negotin, 1993.
Međustepenik, KOV, Vršac, 1994.
Ulazak u Kremonu, GNB "Žarko Zrenjanin" i Zenit", Zrenjanin, 1995 (drugo izdanje).
Bekstva po Srbiji i Sledstva, "Valjevska štamparija", Valjevo, 1995.
Nebo u pećini, Disovo proleće, Čačak, 1996 (drugo izdanje).
Izabrane i nove pesme, Prosveta, Beograd, 1996.
Novo ime kletve, SKC, Beograd, 1996.
Posvećenje pesme (izbor iz poezije), Prosveta, Niš, 1996.
Izabrane pesme, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1996.
Velika Skitija i druge pesme (izabrane i nove pesme), SKZ, Beograd, 1996 (drugo izdanje).
Srbija do kraja veka (izabrane pesme), Zadužbina Desanke Maksimović, Narodna biblioteka Srbije i SKZ, Beograd, 1996.
Proza
Most bez obala, Matica srpska, Novi Sad, 1956., 1982.
Bitni ljudi, Prosveta, Beograd, 1995.
Eseji
Rokovi poezije, SKZ, Beograd, 1958.
Osam pesnika, Prosveta, Beograd, 1964.
Dnevnik pene, Slovo ljubve, Beograd, 1972.
Poezija i kultura, Nolit, Beograd, 1974.
Poetika modernog, Grafos, Beograd, 1978. (nagrada "Đorđe Jovanović")
Ništitelji i svadbari, BIGZ, Beograd, 1979.
Nove slikarske godine Miće Popovića, "Merkur", Apatin, 1979.
Eseji o srpskim pesnicima i Poetika modernog, u okviru Izabranih dela Miodraga Pavlovića, "Vuk Karadžić", Beograd, 1981. (pogovor Nikole Miloševića).
Prirodni oblik i lik, Nolit, Beograd, 1984.
Slikarstvo Mladena Srbinovića, SANU, Beograd, 1985.
Obredno i govorno delo, Prosveta, Beograd, 1986.
Poetika žrtvenog obreda, Nolit, Beograd, 1987. (Nolitova nagrada)
Govor o ničem, Gradina, Niš, 1987.
Hram i preobraženje, Sfairos, Beograd, 1989.
Čitanje zamišljenog, Bratstvo-jedinstvo, Novi Sad, 1990.
Eseji o srpskim pesnicima, SKZ, Beograd, 1992.
Ogledi o narodnoj i staroj srpskoj poeziji, SKZ, Beograd, 1993.
Poetika žrtvenog obreda, SKC, Beograd, 1996 (drugo izdanje).
Drame
Igre bezimenih, Prosveta, Beograd, 1963.
Koraci u podzemlju, Matica srpska, Novi Sad, 1991.
Putopisi
Kina — oko na putu, izd. časopisa "Gradina", Niš, 1982, SKC, Beograd, 1995 (drugo izdanje).
Putevi do hrama, Prosveta, Niš, 1991.
Otvaraju se hilandarske dveri