Roman „Marijino jevanđelje“ počinje tamo gde se ` Žitije Savino od Bogumila monaha“ završava. Podsećanja radi, Bogumil monah, sahranivši Savu u Trnovu, kreće za Indiju da traži Isusov grob u Kašmiru...
„Marijino jevanđelje“ priča o onim događajima kada se tridesetogodišnji Isus vraća iz Indije i započinje svoju nesrećnu misiju u Galileji i Judeji. On, zapravo, širi „indijsku nauku“, a to se teško prima u ondašnjoj Palestini. Pritom, Isus, uprkos širenju miroljubivog budizma, ipak diže i ustanak protiv Rimljana, i, ta buntovnička avantura dovodi ga do raspeća na Golgoti. Ali, Isus ne umire na Golgoti, već, biva živ skinut sa raspeća i sa Marijom Magdalenom i decom vraća se za Indiju...
„Marijino jevanđelje“ je, ustvari, svedočenje Isusove majke Marije, a njegovo postojanje se, u romanu, potkrepljuje Pismima koje Niketa Remizijanski, episkop iz Remizijane (Bele Palanke) piše caru Teodosiju Velikom koji iz Sirmijuma putuje ka Konstantinopolju gde treba, na Saboru, da potvrdi dogme Nikejskog sabora o bezgrešnom začeću Marije i o Svetom trojstvu.