Detalji predmeta

• Stanje Polovno

U odličnom stanju. . .

Ovaj zbornik treba da prikaže nove pristupe drami koji su nastali i razvili se u našem vremenu. Dva su osnovna podsticaja koje kritičko mišljenje o drami danas ima. Prvi je u nizu novih kritičkih metoda istraživanja književnosti koje nalazimo u savremenoj kritici i koji su morali biti primenjeni i na dramu. Drugi je neslućeno cvetanje drame u razdoblju koje možemo nazvati razdobljem od Ibzena do Beketa. U tom razdoblju koegzistiraju klasična realistička drama i čitav niz nerealističkih dramskih postupaka među kojima se izdvajaju Pirandelovo „pozorište u pozorištu“, Brehtov „epski teatar“ i „pozorište apsurda“ Beketa i Joneska. Tako je pitanje koje se današnjem kritičkom istraživanju drame postavlja, dvostruko: kako na novi način čitati dramu? i: kako čitati novu dramu?
Moderna teorija drame pokazuje nam nekolike odgovore i na jedno, i na drugo pitanje. U njenom prvom delu nalaze se tekstovi koji istražuju specifičnosti dramskog teksta kao dramskog teksta i pokušavaju da otkriju osnovne, „dubinske“ strukture drame kao književnog roda. Tu će čitalac naći tekstove kao što su „Šta je dramska situacija? “ Stena Jansena, „Dramaturške funkcije“ Etjena Surioa, „Aktancijalni model u pozorištu“ An Ibersfeld, kao i niz drugih koji, služeći se metodima što ih moderna kritika stavlja na raspolaganje istraživaču, pokušavaju da stvore jedan novi, dinamički model analize drame.
U drugom delu knjige nalaze se tekstovi koji govore o klasičnim i modernim dramskim vrstama. Tu je „Excursus o ritualnim oblicima sačuvanim u grčkoj drami“ Džilberta Marija, zatim studije o komediji i melodrami Suzane Langer, Ludviga Jekelsa, Šarla Morona i Sergeja Baluhatog i, najzad, studija o Brehtovoj „dramaturgiji otuđenja“ Hansa Egona Holthauzena i studija o dramaturgiji koju (u nedostatku boljeg imena) još uvek zovemo „avangardnom“, odnosno „pozorištem apsurda“ ili „pozorištem poruge“, Emanuela Žakara.