Detalji predmeta

• Stanje Polovno

I primi cento giorni di Prodi
Un governo contro Italia

Romano Prodi
Romano Prodi
Romano Prodi

52. premijer Italije
Na dužnosti
17. maj 2006 – 8. maj 2008
Predsjednik Giorgio Napolitano
Zamjenik Massimo D'Alema
Francesco Rutelli
Prethodnik Silvio Berlusconi
Nasljednik Silvio Berlusconi
Na dužnosti
17. maj 1996 – 21. oktobar 1998
Predsjednik Oscar Luigi Scalfaro
Zamjenik Walter Veltroni
Prethodnik Lamberto Dini
Nasljednik Massimo D'Alema
ministar pravde
v. d.
Na dužnosti
17. januar 2008 – 6. februar 2008
Prethodnik Clemente Mastella
Nasljednik Luigi Scotti
predsjednik Evropske komisije
Na dužnosti
16. septembar 1999 – 30. oktobar 2004
Potpredsjednik Loyola de Palacio
Prethodnik Manuel Marín (v. d.)
Nasljednik José Manuel Barroso
predsjednik Instituta za industrijsku rekonstrukciju
Na dužnosti
1993 – 1994
Prethodnik Franco Nobili
Nasljednik Michele Tedeschi
Na dužnosti
1982 – 1989
Prethodnik Pietro Sette
Nasljednik Franco Nobili
ministar industrije, trgovine i obrta
Na dužnosti
25. novembar 1978 – 20. mart 1979
Predsjednik vlade Giulio Andreotti
Prethodnik Carlo Donat-Cattin
Nasljednik Franco Nicolazzi
Rođen/a 9. 8. 1939. (dob: 84)
Scandiano, Italija
Politička stranka Kršćanska demokracija (prije 1996)
Maslina (1996–2005)
Unija (2005–2007)
Demokratska stranka (2007–)
Suprug/a Flavia Franzoni
Djeca Giorgio
Antonio
Alma mater Katolički univerzitet u Milanu
London School of Economics
Romano Prodi (rođen u Skandijanu blizu Ređo Emilije 9. 8. 1939. je italijanski političar. Trenutno je mandatar za sastavljanje vlade Italije, a bio je i predsednik Evropske komisije.

1969. se oženio Flavijom Franconi; imaju dva sina, Đorđa i Antonija. On i njegova porodica još uvek žive u Bolonji.


Sadržaj
1 Obrazovanje
2 Akademska karijera
3 Politika
4 Vanjske veze
Obrazovanje
Nakon završene srednje škole na Liceju Ludoviko Ariosto u Ređo Emiliji, studirao je na Milanskom katoličkom univerzitetu, gde je diplomirao pravo sa 1961. sa temom Šteta protekcionizma u razvoju italijanske industrije pred profesorom Sirom Lombardinijem. Prodi je otišao na specijalizaciju na univerzitete u Milanu i Bolonji i na Londonskoj Školi ekonomije, pod Basilom Jamijem, profesorom industrijske ekonomije.

Romano Prodi je takođe počasni profesor na univerzitetu Harvard i Stendforskom istraživačkom institutu.

Akademska karijera
Njegova akademska karijera je počela na odseku ekonomije na Fakultetu političkih nauka na Univerzitu Bolonja, gde je radio kao asistent profesoru (1963), vanredni profesor (1966) i na kraju kao redovan profesor (1971-1999) industrijske organizacije i industrijske politike.

Politika
Prodi je levo orijentisan hrišćanski demokrata. Tokom polovine sedamdesetih, počeo je da ulazi u italijansku politiku i bio je imenovan ministrom industrije 1978. tokom vlade Đulija Andreotija; imao je mesto u raznim komisijama tokom osamdesetih i ranih devedesetih. Radio je kao predsednik moćne državne kompanije IRI, od 1982-1989 i opet od 1993-1994. Ipak, dvaput je bio pod istragom zbog navodne korupcije dok je bio na čelu IRIja. Prvo je bio optužen zbog sukoba interesa, prvi put u vezi sa ugovorom dodeljenim njegovoj ekonomskoj istraživačkoj kompaniji, a drugi put zbog prodaje gubitničkog državnog konglomerata za proizvodnju hrane SME multinacionalnom Junileveru, za koji je neko vreme bio plaćeni konsultant, ali je oslobođen u obe optužbe. 1995. je postao predsednik koalicije levog centra Ulivo, a 1996. predsednik vlade. Njegova vlada je pala kada je Komunistička partija povukla podršku, dopuštajući formiranje nove vlade pod Masimom D'Alemom. Ovo se dogodilo zbog samo jednog glasa u Domu zastupnika (potrebna je podrška većine članova u oba doma). Ipak, razočarenje nije bilo zbog zvaničnog povlačenja podrške, već zbog suprotnog glasanja na temi označenoj osnovnom za Vladu i to je izazvalo ostavku u slučaju negativnog glasanja.

Aprila 2006, član britanskog parlamenta Džerard Baten, citirao je optužbe bivšeg agenta Federalne Službe Bezbednosti, pukovnika Aleksandra Litvenka, da je Prodi bio KGB-ov čovek u Italiji, zahtevajući istraživanje optužbi.

Od septembra 1999. do 18. 11. 2004, bio je predsednik Evropske komisije.

Kao vođa Unije, koalicije levo orijentisanih partija, Romano Prodi je porazio desno orijentisanog premijera Silvija Berluskonija za manje od 1%. Ovo je bila kontroverza jer je Prodi proglasio pobedu satima pre zvaničnih rezultata i Berluskoni je zahtevao novo prebrojavanje.

Prodi je nakon toga formirao vladu koja je opstala devet mjeseci. Zbog neslaganja lijevog krila koalicije oko italijanskog angažmana u Afganistanu, Prodijeva vlada je izgubila većinu u Senatu, te je Prodi predsjedniku Napolitanu podnio ostavku 21. 2. 2007.

Vanjske veze

Romano Prodi na Wikimedijinoj ostavi
Lični sajt
Zvaničan sajt predsednika Evropske komisije
Razjašnjenje SME slučaja
pru
Premijeri Italije
Kraljevina Italija

CavourRicasoliRattazziFariniMinghettiLa MarmoraRicasoliRattazziMenabreaLanzaMinghettiDepretisCairoliDepretisCairoliDepretisCrispiStarabbaGiolittiCrispiStarabbaPellouxSaraccoZanardelliGiolittiTittoniFortisSonninoGiolittiSonninoLuzzattiGiolittiSalandraBoselliOrlandoNittiGiolittiBonomiFactaMussoliniBadoglioBonomiParriDe Gasperi
Republika Italija

De GasperiPellaFanfaniScelbaSegniZoliFanfaniSegniTambroniFanfaniLeoneMoroLeoneRumorColomboAndreottiRumorMoroAndreottiCossigaForlaniSpadoliniFanfaniCraxiFanfaniGoriaDe MitaAndreottiAmatoCiampiBerlusconiDiniProdiD'AlemaAmatoBerlusconiProdiBerlusconiMontiLettaRenziGentiloniConteDraghi