Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Veoma dobro očuvano.

Naslov Moderna teorija drame / priredila Mirjana Miočinović ; [nacrt za korice Dušan Ristić ; omot Žarko Rošulj]
Vrsta građe drama
Jezik srpski
Godina 1981
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1981 (Subotica : Birografika)
Fizički opis 510 str. ; 21 cm
Drugi autori - osoba Miočinović, Mirjana, 1935- = Miočinović, Mirjana, 1935-
Ristić, Dušan, 1913-1995 = Ristić, Dušan, 1913-1995
Rošulj, Žarko, 1940-2018 = Rošulj, Žarko, 1940-2018
Zbirka Književnost i civilizacija
(Pl. sa omotom)
Napomene Str. 9-40: Predgovor / Mirjana Miočinović
Beleške o piscima: str. 509-510
Bibliografija: str. 501-506.
Predmetne odrednice Moderna teorija drame
Teorija književnosti -- Drama
Drama -- U teoriji

Ovaj zbornik treba da prikaže nove pristupe drami koji su nastali i razvili se u našem vremenu. Dva su osnovna podsticaja koje kritičko mišljenje o drami danas ima. Prvi je u nizu novih kritičkih metoda istraživanja književnosti koje nalazimo u savremenoj kritici i koji su morali biti primenjeni i na dramu. Drugi je neslućeno cvetanje drame u razdoblju koje možemo nazvati razdobljem od Ibzena do Beketa. U tom razdoblju koegzistiraju klasična realistička drama i čitav niz nerealističkih dramskih postupaka među kojima se izdvajaju Pirandelovo „pozorište u pozorištu“, Brehtov „epski teatar“ i „pozorište apsurda“ Beketa i Joneska. Tako je pitanje koje se današnjem kritičkom istraživanju drame postavlja, dvostruko: kako na novi način čitati dramu? i: kako čitati novu dramu?
Moderna teorija drame pokazuje nam nekolike odgovore i na jedno, i na drugo pitanje. U njenom prvom delu nalaze se tekstovi koji istražuju specifičnosti dramskog teksta kao dramskog teksta i pokušavaju da otkriju osnovne, „dubinske“ strukture drame kao književnog roda. Tu će čitalac naći tekstove kao što su „Šta je dramska situacija?“ Stena Jansena, „Dramaturške funkcije“ Etjena Surioa, „Aktancijalni model u pozorištu“ An Ibersfeld, kao i niz drugih koji, služeći se metodima što ih moderna kritika stavlja na raspolaganje istraživaču, pokušavaju da stvore jedan novi, dinamički model analize drame.
U drugom delu knjige nalaze se tekstovi koji govore o klasičnim i modernim dramskim vrstama. Tu je „Excursus o ritualnim oblicima sačuvanim u grčkoj drami“ Džilberta Marija, zatim studije o komediji i melodrami Suzane Langer, Ludviga Jekelsa, Šarla Morona i Sergeja Baluhatog i, najzad, studija o Brehtovoj „dramaturgiji otuđenja“ Hansa Egona Holthauzena i studija o dramaturgiji koju (u nedostatku boljeg imena) još uvek zovemo „avangardnom“, odnosno „pozorištem apsurda“ ili „pozorištem poruge“, Emanuela Žakara.

SADRŽAJ
Mirjana Miočinović: Predgovor
I DEO
Sergej Baluhati: Problemi dramske analize
Etjen Surio: Dramaturške funkcije
An Ibersfeld: Aktancijalni model u pozorištu
Pol Žinestje: Dramska geometrija
Sten Jansen: Šta je dramska situacija?
Solomon Markus: Strategija dramskih lica
Dž. L. Stajan: Komunikacija u drami
Roman Ingarden: O funkciji govora u pozorišnoj predstavi
Jan Mukaržovski : Dve studije o dijalogu
Una Elis-Fermor: Jedan tehnički problem: otkrivanje neizrečenih misli u drami
Džilbert Mari: Prilog raspravi o ritualnim oblicima sačuvanim u grčkoj tragediji
II DEO
Nortrop Fraj: Specifične forme drame
Kurt fon Fric: Antička i moderna tragedija
Suzana Langer: Velike dramske forme: komični ritam
Ludvig Jekels: Prilog psihologiji komedije
Šari Moron: Pobednička mašta
Sergej Baluhati: Prema poetici melodrame