Detalji predmeta

• Stanje Nekorišćeno

STARO SRPSKO SLIKARSTVO
Svetozar Radojčić

Izdavač:: Akademska knjiga
Godina izdanja:: Jul, 2010
Broj strana: 420
Pismo: Ćirilica
Povez: Tvrd sa zaštitnim omotom
Format: 21 × 28 × 3 cm
Težina: 2.2 kg


Detaljniji opis:

Autor - Radojčić, Svetozar, 1909-1978
Naslov Staro srpsko slikarstvo / Svetozar Radojčić ; [rezime Branislav Todić ; prevela na engleski Zoja Bojić]
Vrsta građe naučna monografija
Jezik srpski, engleski
Godina 2010
Izdanje 2. izd.
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Akademska knjiga ; Beograd : Institut za teološka istraživanja, 2010 (Beograd : Publikum)
Fizički opis 419 str., [112] str. s tablama : ilustr. ; 29 cm
Drugi autori - osoba Marković, Miodrag, 1962- = Marković, Miodrag, 1962-
Vojvodić, Dragan, 1959- = Vojvodić, Dragan, 1959-
Todić, Branislav, 1952- = Todić, Branislav, 1952-
Marković, Miodrag B., 1962-
Napomene Deo teksta uporedo na srp. i engl. jeziku
Tiraž 1.000
Predgovor drugom izdanju: str. 5-6
O autoru: str. 417-418
Napomene i bibliografske reference: str. 239-255
Registri
Summary: Svetozar Radojčić, Old Serbian painting.
Predmetne odrednice Srpsko slikarstvo – 11-15v

Po oceni stručnjaka najbolju knjigu o starom srpskom slikarstvu napisao je Svetozar Radojčić (1909-1978), akademik i profesor istorije umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Knjigu je pisao dugo i ona je rezultat njegovog velikog iskustva, vrlo obimnih terenskih istraživanja, odličnog poznavanja srednjovekovne evropske i vizantijske umetnosti i njegovog besprekornog arheološkog, filološkog i istorijskoumetničkog obrazovanja. Namera mu je bila da sačini iscrpni pregled slikarskog stvaranja Srba – fresaka, ikonopisa i minijature – od njihovog uključivanja u kulturnu zajednicu evropskih naroda u XI veku, do gubitka državne samostalnosti sredinom XV stoleća. Po tako široko sprovedenom zahvatu knjiga Staro srpsko slikarstvo bila je i ostala jedinstvena u našoj sredini od njenog prvog objavljivanja 1966. godine pa do danas. Jedinstvena je i po metodologiji i načelima koja je autor u njoj dosledno sproveo. Profesor Radojčić je, naime, pošao od toga da je srpsko slikarstvo izraslo iz vizantijske umetnosti koja je bila prirodni nastavak velikog helenističkog nasleđa i da je to nasleđe oplemenilo i slikarstvo Srba u srednjem veku. Negovano između dva sveta, zapadnog i vizantijskog, ono je primalo blagotvorne uticaje i jednog i drugog, i izraslo u veliku umetnost, lako prepoznatljivu u svojoj posebnosti i veličini. A koliko je ona bila neodvojivo srasla sa bićem naroda u kojem je nastala pokazuju i njene čvrste veze s istorijom, kulturom i književnošću Srba u srednjem veku.

Izbegavajući zamke jednostranog deskriptivnog ili ikonografskog metoda, autor je uspeo da sveobuhvatnim pristupom pronikne u samu suštinu starog srpskog slikarstva i kao celine i svakog spomenika ponaosob. U knjizi je to saopšteno bez nametljive učenosti, iako ona bogato zrači iz svake rečenice, a uz to lepim jezikom i odnegovanim stilom. Takve vrednosti knjige bliske su i današnjem čitaocu – on se na jednostavan način može obavestiti o starom srpskom slikarstvu i lako će razumeti njegovu veličinu i lepotu. Mada se od prvog izdanja knjige ponešto promenilo u hronologiji i tumačenju umetničkih spomenika, ta nova saznanja ne menjaju ni u čemu bitnije osnovne Radojčićeve stavove i njegovo izlaganje, zbog čega nismo smatrali da je potrebno njegov tekst dopunjavati naknadnim objašnjenjima i novom bibliografijom. Jedino je na kraju dodat rezime i potpisi slika na engleskom jeziku, kako bi knjiga postala dostupna i inostranom čitaocu. Ilustrativni materijal je takođe nov i u boji, ali je zadržan isti izbor slika koji je i autor odabrao za prvo izdanje knjige. U tekstu su učinjene samo sitne ispravke radi usklađivanja sa današnjim pravopisnim normama.